مقالات مدارس

 

بهترین رنگ روپوش مدرسه ....

چند سالی است که دانش آموزان با هر لباسی نمی توانند وارد مدرسه شوند و در بسیاری از مدارس لباس های فرم با رنگ های یکسان استفاده می شود، این در حالی است که این موضوع موافقان و مخالفانی دارد. از دیدگاه روان شناسان متعدد این یکسانی رنگ می تواند برای دانش آموزان هم مفید و هم مضر باشد. ضمن اینکه اعمال سلیقه مسوولان برخی مدارس، فرهنگ ها، سنت ها و باورهای خاص در انتخاب رنگ لباس دانش آموزان بدون توجه به روا ن شناسی رنگ مشکلاتی پنهان را در این زمینه به وجود می آورد...

از دیدگاه متخصصان تنوع رنگ بانشاط و شادابی رابطه مستقیم دارد و موجب می شود هیجانات کودکان، نوجوانان و جوانان به طور منطقی بروز کند. دکتر لیلا حیدری نسب روان شناس، استادیار دانشگاه الزهرا، از رنگ به عنوان یک ابزار ارتباطی یاد می کند. از دیدگاه او ارتباط با دیگران از دو طریق مستقیم و غیرمستقیم صورت می گیرد. در نوع غیرمستقیم رنگ می تواند نقش مهمی داشته باشد. او می گوید: «رنگ معنی و مفهوم زیادی دارد که با رگه های شخصیتی افراد در آمیخته است.» او رنگ ها را به دو دسته گرم و سرد تقسیم بندی می کند و می گوید: «رنگ های گرم مانند، شکلاتی، گلبهی، زرد، قهوه ای، نارنجی هر قدر پررنگ تر شوند عواطف و هیجانات شدیدتری را نشان می دهند و رنگ های سرد مانند: سفید، سبز، آبی، طبیعت، احساس، شادابی و رهاشدگی را القا می کنند و رنگ های سفید و خاکستری در عین حال که در گروه رنگ های سرد طبقه بندی می شوند می توانند رنگ خنثی هم باشند.» به گفته وی رنگ لباس و محیط باید متناسب با نوع هدفی باشد که دنبال می کنیم. به عنوان مثال چون رنگ های نارنجی و قهوه ای اشتهاآور است رستوران ها عموما با این رنگ ها تزیین می شوند، این در حالی است که رنگ های آبی و سرمه ای برعکس هستند. بنابراین از آنجا که مدرسه محل فعالیت است باید گستره رنگ های سبز، آبی و سرمه ای برای روپوش مدرسه انتخاب شود تا احساس شادابی را به همراه داشته باشد. این استادیار دانشگاه در ادامه می گوید: «از دیدگاه روان شناسی از آنجا که رنگ نارنجی و صورتی فعالیت را به ذهن منعکس نمی کنند برای لباس مدرسه در نظر گرفته نمی شوند. اما آبی کم رنگ، سبز چمنی، سبز لجنی، لاجوردی و سرمه ای پیشنهاد می شوند و رنگ های طوسی و خاکستری به دلیل خنثی بودن و عدم ایجاد احساس خاص توصیه نمی شوند.» آن طور که این استادیار دانشگاه می گوید استفاده از برخی رنگ ها مانند صورتی در دبستان مناسب نیست و باید رنگ هایی انتخاب شود که در شکل گیری حس مسوولیت پذیری و هویت کودک موثر باشد.

از همسانی رنگ لباس تا قانون پذیری

اما دکتر روشنک خدابخشی، عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا از رنگ لباس به عنوان عاملی در تکامل شخصیت کودک یاد کرد و درباره فواید دیگر این امر گفت: «مدرسه اولین مکان رسمی است که بچه وارد آن می شود و یکسری تجربیات را می آموزد. هم سانی رنگ لباس دانش آموزان یک کلاس قانون پذیری، تبعیت پذیری، اجتماعی شدن، را در کودکان پرورش می دهد. باوجود این که بچه ها در طبقات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مختلفی هستند سادگی و برابری را درک می کنند. در واقع وقتی بچه ها خود را برابر با هم می یابند ارتباط گیری اجتماعی شان تسهیل می شود.» هر چند که لباس های یک رنگ و متحدالشکل از دیدگاه روان شناسی فوایدی دارد ولی از دید هیچ بیننده ای دور نیست که این قضیه در طولانی مدت کسالت آور هم می تواند باشد برای یکسال حداقل ۱۰ بچه یک رنگ لباس بپوشند به نظر می آید کمی خسته کننده باشد. در این رابطه دکتر خدابخش می گوید: «طبعا وقتی بچه ای طبق رنگ دلخواه خود لباس می پوشد آزادی عمل بیشتری دارد، اما نمی توان گفت، تنها با یک رنگ کردن لباس، شادابی از بچه ها دریغ می شود، چرا که علاوه بر رنگ لباس، مسایلی چون رنگ در و دیوار مدرسه، رنگ لوازم التحریر، رنگ لباس معلم و.... همه و همه می توانند در نشاط و شادابی بچه موثر باشند.» اما دکتر محمدمراد بیات جامعه شناس معتقد است هیجانات کودکان، نوجوانان و جوانان در غالب پوشش ظاهری بروز می کند و تنوع رنگ در لباس، این امکان را سریع تر فراهم می کند. استفاده از لباس های یک رنگ در یک محیط مقداری کسالت آور است این در حالی است که تنوع رنگ لباس موجب شادابی روان می شود.» وی معتقد است مسوولان باید آثار مطلوب و نامطلوب پوشش های یکسان را در محیط های دانش آموزی کشورهای متعدد مطالعه کنند. این جامعه شناس در ادامه به مقایسه محیط مدرسه با محیط کارگری و نظامی پرداخت و گفت: «در محیط های کارگری و نظامی ممکن است از لباس های متحدالشکل استفاده کنیم و مشکلی هم ایجاد نشود، اما محیط، روحیات و شغل آنها با محیط مدرسه متفاوت است. ما باید ببینیم دنیای امروز بر اساس قواعد روان شناختی و اجتماعی چه مسیری را طی کرده است و از تجربیات آنها استفاده کنیم.» به اعتقاد دکتر بیات باید اجازه به کارگیری سلیقه های متعدد را به دانش آموزان داد و در فضاهای آموزشی از ورود برخی سلیقه ها پیشگیری کرد.

رنگ و جنسیت

به هر حال، در حال حاضر در برخی مدارس ایران لباس های هم رنگ و متحدالشکل جزو قوانین آن مدرسه محسوب می شود، اما اینکه آیا باید رنگ لباس در مدارس دخترانه و پسرانه متفاوت باشد و اینکه آیا رنگ مخصوص دختران و رنگ مخصوص پسران وجود دارد یا نه، دکتر حیدری نسب چنین پاسخ می دهد: «طبق تحقیقات انجام شده بین دو جنس پسر و دختر تفاوت های زیست شناختی، فرهنگی، اجتماعی، روانی وجود دارد. اما در رابطه با انحصار رنگ به یک جنس هنوز تحقیقات ثابت شده ای وجود ندارد. به نظر نمی رسد این انحصار رنگ به یک جنس (دختر یا پسر) ژنی باشد، بلکه با تغییرات فرهنگی طی زمان این قضیه رخ داده است. به عنوان مثال اینکه رنگ آبی مختص پسران و رنگ صورتی مختص دختران است بیشتر ریشه فرهنگی دارد تا جنسیتی و ژنی.»

رنگ هایی که مدیر می پسندد

اما در مدارس رنگ روپوش را چه کسی انتخاب می کند؟ یک مشاور؟ روانشناس یا مسؤولان مدرسه؟

دکتر حیدری نسب در این باره می گوید: «در ایران به طور معمول رنگ لباس به سلیقه مدیر مدرسه انتخاب می شود. اگر سلیقه خوبی داشته باشد می تواند رنگ درستی انتخاب کند. ولی متاسفانه در ایران، انتخاب رنگ بر اساس تحقیقات انجام نمی شود.»

چه باید کرد؟

در مدرسه رنگ لباس را کودک انتخاب نمی کند بلکه مسوولان مدرسه در این انتخاب نقش دارند حال اگر کودکی به رنگ پیشنهادی مدرسه علاقه نداشته باشد تا جایی که خانواده را با مشکل روبرو سازد چه باید کرد؟ در پاسخ عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا اظهار کرد: «در این موارد بچه ها باید روان شناسی شوند، شاید اعتراض به رنگ لباس، در واقع اعتراض به والدین و یا مسایلی دیگر باشد که به این صورت بروز کرده است. دراین مواقع باید سنجیده و معنی دار رفتار کرد. باید با برخورد صحیح از درون بچه مطلع شویم. این مشکل به طور فردی قابل حل است. می توان با روش های رفتاری و کمک از روان شناسان و روان پزشکان فکر کودک را به سمت آن رنگی که می خواهیم جهت دهی کنیم.»

پایگاه اطلاع رسانی سلامت ایرانیان

شبکه اینترنتی افتاب

موضوعات مرتبط: مقالات مدارس

  توصیه های دخترانه به بهانه بازگشایی مدارس

 

 توصیه های دخترانه به بهانه بازگشایی مدارس

به گفته مدیرکل دفتر امور زنان آموزش و پرورش، «مدیران مدارس اجازه ندارند والدین را به خرید روپوش برای دانش آموزان از مراکز خاصی ملزم کنند.» مهری سویزی ضمن بیان این مطلب گفت: «مدیران از توصیه والدین به پوشیدن مانتوهای نو با پارچه های گران قیمت به دانش آموزان یا خرید مانتو از مکان های خاص منع شده اند و در صورت تخلف با آنها برخورد می شود.» وی با بیان این مطلب که در راستای نامگذاری امسال به سال اصلاح الگوی مصرف، فرم پوشش مدارس دخترانه برای سال تحصیلی جدید تغییر نمی کند، گفت: «مدارس شاهد، ایثارگران و برخی مدارس غیردولتی می توانند دانش آموزان را طبق آیین نامه خود به پوشش چادر ملزم کنند.» ...

یکی از لباس های ضروری دختران ایرانی در آغاز فصل مدرسه ایرانی مانتو است. نکات بسیار مهمی در انتخاب مانتو وجود دارد که بستگی به اندازه قد و ترکیب اندامی دانش آموزان دارد. از این اصول می توانید برای خرید مانتو برای دخترتان استفاده کنید و یا مانتو مناسب خود را بدوزید.

 

برای دختران قد بلند

لباسی که از بالا تا پایین تکرنگ باشد به دلیل اینکه خطی یکدست ایجاد می کند، فرد را بلندتر نشان خواهد داد. انتخاب رنگی متفاوت برای مانتو و شلوار، باعث می شود که قد به چند قسمت مختلف تقسیم و تفکیک بشود و در نتیجه کوتاه تر و متناسب تر دیده شوید. پس به خاطر داشته باشید هرگز مانتو و شلوار یک رنگ نپوشید و سعی کنید مانتو و شلوار و حتی کفش تان در چند رنگ متفاوت اما در یک هارمونی انتخاب شود.

 

برای دختران کوتاه قد

 

مانتوهای ساده ای که قالب تن هستند، انتخاب کنید. از پوشیدن مانتوهایی با دامن های خیلی گشاد و کلوش خودداری کنید.

مانتو، بارانی یا پالتویی انتخاب کنید که سایز کوچک و اندازه باشد. اگر در انتخاب سایز خود دقت نکنید، مجبورید شانه های بزرگ و آستین های بلند مانتو را به خیاط بسپرید تا آن را اصلاح کند.

مانتوهای خیلی بلند موجب می شود که کوتاه تر دیده شوید. یک مدل کوتاه تا روی زانو برای او بسیار مناسب است.

مانتویی که راه های عمودی باریکی دارد، باعث ایجاد خطوط عمودی بیشتری روی لباس می شود و در نتیجه شما را بلندتر نشان می دهد. همچنین این مانتوها رسمی و کلاسیک است. دقت کنید که دامن مانتوی شما تا روی زانو باشد که به بلندتر دیده شدن شما کمک کند.

برای دختران درشت جثه

سایز را فراموش کنید و به دوخت مانتو توجه کنید. هیچ کس نمی داند شما دقیقا چه سایز مانتویی باید بپوشید بنابراین تلاش کنید تا خود را در لباسی خیلی تنگ و در لباسی که کاملا متناسب اندام شما نیست، در فشار قرار ندهید. درعوض مانتو هایی را انتخاب کنید که اندازه شما دوخته شده باشد و دوخت اش مناسب اندام شما باشد. مانتو های کشی و استرچ و کمرهای کشی معمولا برای زنان درشت اندام مناسب نیست.

سعی کنید خطوط افقی در مانتو یتان نباشد. راه راه پارچه ها، نوارها و خطوط افقی فرد را چاق تر و عریض تر نشان می دهد. مانتو هایی را انتخاب کنید که خطوط و راه های عمودی دارند یا اصلا راه و خطی ندارند.

از پوشیدن مانتوهایی که جیب های بغل از رو دارد، خودداری کنید.

 

رنگ دخترانه، رنگ پسرانه

در حال حاضر در برخی مدارس ایران لباس های هم رنگ و متحدالشکل جزو قوانین آن مدرسه محسوب می شود اما اینکه آیا باید رنگ لباس در مدارس دخترانه و پسرانه متفاوت باشد و اینکه آیا رنگ مخصوص دختران و رنگ مخصوص پسران وجود دارد یا نه، طبق تحقیقات انجام شده بین دو جنس پسر و دختر تفاوت های زیست شناختی، فرهنگی، اجتماعی، روانی وجود دارد اما در رابطه با انحصار رنگ به یک جنس هنوز تحقیقات ثابت شده ای وجود ندارد. به نظر نمی رسد این انحصار رنگ به یک جنس (دختر یا پسر) ژنی باشد بلکه با تغییرات فرهنگی طی زمان این قضیه رخ داده است. به عنوان مثال اینکه رنگ آبی مختص پسران و رنگ صورتی مختص دختران است بیشتر ریشه فرهنگی دارد تا جنسیتی و ژنی اما در مدارس رنگ روپوش را چه کسی انتخاب می کند؟ یک مشاور؟ روان شناس یا مسوولان مدرسه؟

در ایران به طور معمول رنگ لباس به سلیقه مدیر مدرسه انتخاب می شود. اگر سلیقه خوبی داشته باشد می تواند رنگ درستی انتخاب کند ولی متاسفانه در ایران، انتخاب رنگ بر اساس تحقیقات انجام نمی شود.

در مدرسه، رنگ لباس را کودک انتخاب نمی کند بلکه مسوولان مدرسه در این انتخاب نقش دارند. حال اگر کودکی به رنگ پیشنهادی مدرسه علاقه نداشته باشد تا جایی که خانواده را با مشکل رو به رو سازد، چه باید کرد؟ در این موارد بچه ها باید روان شناسی شوند. شاید اعتراض به رنگ لباس، در واقع اعتراض به والدین و یا مسایلی دیگر باشد که به این صورت بروز کرده است. دراین مواقع باید سنجیده و معنی دار رفتار کرد. باید با برخورد صحیح از درون بچه مطلع شویم. این مشکل به طور فردی قابل حل است. می توان با روش های رفتاری و کمک از روان شناسان و روان پزشکان فکر کودک را به سمت آن رنگی که می خواهیم، جهت دهی کنیم.

 

راه های انتخاب رنگ روپوش

رنگ های گرم مانند شکلاتی، گلبهی، زرد، قهوه ای، نارنجی هرقدر پررنگ تر شوند، عواطف و هیجانات شدیدتری را نشان می دهند و رنگ های سرد مانند سفید، سبز، آبی، طبیعت، احساس شادابی و رهاشدگی را القا می کنند و رنگ های سفید و خاکستری در عین حال که در گروه رنگ های سرد طبقه بندی می شوند، می توانند رنگ خنثی هم باشند. رنگ لباس و محیط باید متناسب با نوع هدفی باشد که دنبال می کنیم. بنابراین از آنجا که مدرسه محل فعالیت است، باید گستره رنگ های سبز، آبی و سرمه ای برای روپوش مدرسه انتخاب شود تا احساس شادابی را به همراه داشته باشد. از دیدگاه روان شناسی از آنجا که رنگ نارنجی و صورتی فعالیت را به ذهن منعکس نمی کنند، برای لباس مدرسه در نظر گرفته نمی شوند اما آبی کم رنگ، سبز چمنی، سبز لجنی، لاجوردی و سرمه ای پیشنهاد می شوند و رنگ های طوسی و خاکستری به دلیل خنثی بودن و عدم ایجاد احساس خاص توصیه نمی شوند.

فخرناز لطفیان

سایت اینتر نتی افتاب

موضوعات مرتبط: مقالات مدارس

 

راهنمای خرید روپوش مدرسه در آستانه بازگشایی مدارس

راهنمای خرید روپوش مدرسه در آستانه بازگشایی مدارس

چند سالی است پوشیدن روپوش هماهنگ و مخصوص هر مدرسه ای برای دانش آموزان اجباری شده است؛ اجباری که بیشتر کارشناسان می گویند نه تنها بد نیست که نکته های مفیدی هم در خود دارد...

از جمله اینکه دانش آموزان یاد می گیرند محیط مدرسه با محیط های دیگر چه تفاوت هایی دارد و باید در این محیط قوانینی را رعایت کنند، اما اگر روپوش مدرسه درست انتخاب نشود و سن بچه ها و علاقه مندی های آنها در نظر گرفته نشود، نه تنها این نکات مثبت را پوشش نمی دهد که باعث دلزدگی بچه ها هم می شود. در صفحه «مد و سلامت» این هفته به این موضوع پرداخته ایم.

روپوش سارافونی

این مدل برای فصل پاییز انتخاب بسیار مناسبی است، مخصوصا اگر آن را کمی بزرگ تر از سایز فرزندتان انتخاب کنید، چون می تواند زیر آن یک بلوز گرم بپوشد. مدل های چهارخانه و ساده اش را می توانید با شلوارهایی هماهنگ با آن ست کنید. دوختن نواری از رنگ مانتو بر لبه مقنعه می تواند آن را به روپوش خاصی برای فرزندتان تبدیل کند.

روپوش راحت

این مدل در عین سادگی بسیار راحت و مناسب برای تمام دانش آموزان دختر است. رنگ متفاوت یقه و خود مانتو آن را دوست داشتنی می کند و جیب های مانتو این امکان را به دانش آموز می دهد تا وسایلش – مثل مداد، پاک کن و لیوانش را بتواند به راحتی با خودش داشته باشد و آنها را گم نکند. این مدل برای بچه هایی که درشت هستند هم مناسب تر است و اگر کودک شما ریز نقش تر است بهتر است هنگام دوخت این مساله را در نظر داشته باشید تا گشاد بودن آن اذیتش نکند.

روپوش یقه بسته

این روپوش هم با یقه متفاوتش می تواند تا حدی باعث تنوع در نوع پوشش شود. انتخاب رنگ و اندازه مناسب چه در قسمت بالاتنه و چه در قسمت یقه می تواند آن را به روپوشی راحت برای فرزند شما تبدیل کند. برخی از این مدل روپوش ها در قسمت یقه چسب دارند و برخی دکمه های پرسی. اگر فرزندتان نسبت به این مدل چسب ها حساسیت دارد و در ناحیه گردن دچار خارش می شود، بهتر است مدل دکمه پرسی را انتخاب کنید.

روپوش پسرانه

مدل های روپوش پسرانه نمی تواند به تنوع روپوش های دخترانه باشد اما می توانید در میان روپوش های پسرانه هم مدل هایی را پیدا کنید که در عین ساده و رسمی بودن، لباسی شیک و دوست داشتنی برای مدرسه باشد.

روپوش دامن دار

این مدل روپوش با طرح دامنی اش می تواند برای دختران دانش آموز مقطع ابتدایی مناسب باشد. قد متوسط آن به دانش آموزان اجازه می دهد تا به راحتی بتوانند زنگ های تفریح و ورزش جست وخیز داشته باشند. این مدل مخصوصا برای کلاس اولی هایی که هنوز به پوشیدن روپوش عادت نکرده اند مناسب تر است. سرآستین های بسته آن می تواند مزیتی باشد برای اینکه وقتی مداد به دست می گیرند یا در حال انجام تکلیف ها یشان هستند، مدام با لب آستین خود که ممکن است گشاد و بلند باشد، درگیر نشوند. برای این مدل روپوش می توانید هم از پارچه ساده استفاده کنید، هم پارچه هایی که طرح ریز دارند.

یقه راه راه

این مدل سال هاست مورد استفاده مدارس قرار می گیرد. شاید به نظر تکراری بیاید اما راحت بودن، جنس نخی و یقه چهارخانه شان آنها را قابل هماهنگ شدن با شلوار ساده یا راه راه می کند و این رمز ماندگاری شان است. اکثرا جیب های بزرگی دارند و مدلشان آزاد است در نتیجه کودک می تواند به راحتی زیر آن بلوزی به تن کند.

ندا احمدلو

لیلا افشار

شبکه اینترنتی افتاب

موضوعات مرتبط: مقالات مدارس

 

بوی مهربانی

 مقابل در اصلی مدرسه غلغله ای برپاست. کیف ها و کوله های رنگی، کفش ها و کتانی های نو و براق، روپوش های اتو خورده و نگاه های نگران پدرها و مادرهایی که آخرین توصیه ها را به فرزندان خود می کنند: «خوراکی تو حتما بخور...» امروز روز دغدغه والدین و ساعت ها سرک کشیدن و دزدکی از لای در آهنی مدرسه کودکی را جستجو کردن است.

مقابل در اصلی مدرسه غلغله ای برپاست. کیف ها و کوله های رنگی، کفش ها و کتانی های نو و براق، روپوش های اتو خورده و نگاه های نگران پدرها و مادرهایی که آخرین توصیه ها را به فرزندان خود می کنند: «خوراکی تو حتما بخور...» امروز روز دغدغه والدین و ساعت ها سرک کشیدن و دزدکی از لای در آهنی مدرسه کودکی را جستجو کردن است.

سال هاست روز شکوفه ها به روز کسانی نامگذاری شده که برای اولین بار قدم به فضای آموزش و پرورش رسمی می گذارند کودکان ۷ ۶ ساله ای که سال هاست یک روز زودتر از سایر دانش آموزان به مدرسه می روند و برای آنان تشریفات ویژه ای برگزار می شود، خیرمقدم، اهدای گل، از زیر قرآن رد کردن و ... همه و همه برای کاهش اضطراب نوآموزان صورت می گیرد.

تلخ و شیرین اولین روز مدرسه

اما روزهای دورتر، چنین مراسمی برگزار نمی شد، یادتان می آید؟ وقتی روز اول مدرسه در هیاهو و انبوه کلاس چهارمی ها و کلاس پنجمی ها گم شدید و وحشت سر تا پایتان را گرفت؟

«وقتی دستم از دست پدرم جدا شد، یک دفعه قالب تهی کردم، زمان ما تعداد دانش آموز هم خیلی زیادتر از حالا بود. با موج و فشار جمعیت بچه هایی که یک سر و گردن از من بلندتر بودند از در اصلی مدرسه گذشتم و وارد حیاط مدرسه شدم. یادم می آید چند بار چنان تنه ای به من زدند که نزدیک بود با مغز زمین بخورم، کوله آبی رنگم آنقدر سنگین بود که نمی توانستم تعادلم را حفظ کنم.»

«آنقدر اضطراب داشتم که تا صبح خوابم نبرد، آنقدر پهلو به پهلو شدم که انگار کابوس می دیدم، کابوس این که معلممان سبیل های سیاه و کلفتی دارد و با چوب بلندی به کف دست هایمان می زند، آخر دایی ام همیشه می گفت که در مدرسه بارها و بارها کتک خورده است. صبح، زودتر از بقیه بیدار شدم، وقتی مادرم بیدار شد، دید من دست و صورت نشسته گوشه اتاق کز کرده ام، کلی سر به سرم گذاشت تا یخم باز شد و با بی اشتهایی چند لقمه صبحانه خوردم و با او راهی مدرسه شدم. با دیدن صدها و شاید در آن زمان حساب و کتاب نمی دانستم هزاران بچه مثل خودم، حسابی هیجان زده شدم، اما کابوس شب قبل رهایم نمی کرد، تو شیش و بش بودم که گریه کنم یا نکنم که بالاخره مادرم مرا آرام به داخل مدرسه هل داد و از من فاصله گرفت. تا خواستم صدایش کنم و ملتمسانه بخواهم با من به داخل بیاید؛ دستی از پشت به سرم کشیده شد و دست های کوچک من را گرفت، خانم جوانی با لب های خندان و لحنی مهربان گفت: «پس حامد کوچولو تویی!» طوری وانمود کرد که انگار مرا می شناسد، شاید باورتان نشود به ۱۰ دقیقه نکشید که نه تنها معلم سبیل کلفت دیشب یادم رفت که فراموش کردم مادرم نگران سرک می کشد و تا ظهر پشت در مدرسه نشسته و آیه الکرسی می خواند تا من برگردم! خانم مرادی معلم جوان و تحصیلکرده ای بود که سال ۵۹ معلم کلاس اول من بود و حالا سال هاست بازنشسته شده است.»

«از روز اول مدرسه خاطره خوبی ندارم، چون آنقدر گریه کردم که ۳ روز بعد آن بیمار شدم و نتوانستم به مدرسه بروم. وابستگی زیادی به مادرم داشتم، دوره پیش دبستانی یا آمادگی را به خاطر همین وابستگی رها کردم و دائم همراه مادرم بودم، حتی یک شب نمی توانستم بدون او بخوابم، به همین خاطر از صبح اولین روز مدرسه گریه ها و التماس های من شروع شد؛ «تو رو خدا بگذارید تو خونه درس بخوانم؟» اما این التماس ها کارساز نبود و مادرم با ترفندها و وعده های مختلف من را تا دم در مدرسه برد، تا چشمم به تابلوی مدرسه افتاد، گریه ام شدیدتر شد، آنقدر که مادرم برای به پیش بردن من، دستم را می کشید و عابرین پیاده با ترحم به من نگاه می کردند، بعضی ها هم زیر زیرکی می خندیدند و مسخره ام می کردند.

وقتی قدم به داخل مدرسه گذاشتم، خانم جدی و تنومندی که بعدها فهمیدم مدیر مدرسه است، با لحنی جدی از والدین خواست که از در اصلی مدرسه فاصله بگیرند و دور بایستند، من با این جمله او بیشتر ترسیدم: «نکند می خواهند مرا برای همیشه اینجا نگه دارند؟ نکند دیگر مامان را نبینم؟!» آنقدر گریه کردم که چشمانم قرمز و متورم بود، خانم مدیر که به دیدن گریه های بچه ها عادت داشت، بی احساس و بی اعتنا گفت: «این لوس بازی ها چیه؟ بروید سر صف بایستید، انگار به مسلخ آوردندشان! و...» البته من در آن زمان معنی مسلخ را نمی دانستم. وقتی مدرسه تعطیل شد مادرم جلوتر از همه والدین مقابل در مدرسه ایستاده بود و چادرش را برای در آغوش کشیدن من باز کرد، من یادم می آید که دویدم و خودم را در آغوش او انداختم و آنقدر گریه کرده بودم که همان جا خوابم برد و مادرم من و کوله سنگینم را تا خانه در آغوش گرفت و تا ۳ روز به خاطر ضعف و تب به مدرسه نرفتم!»

«از اولین روزهایی که به مدرسه رفتم ۲۹ سال می گذرد و من فقط کیف چرمی قهوه ای رنگی را یادم می آید که با دو تا چفت آهنی بسته می شد و با دوبند چرمی قهوه ای به کوله تبدیل می شد، مستطیل شکل بود و برای قد و قامت من ۷ ساله خیلی بزرگ بود. کتاب های فارسی و ریاضی با جلد بی کیفیت و کاهی که به زور کاغذهای رنگی، زیباتر شده بودند و جامدادی فلزی ساده و استوانه ای که پر از مداد سیاه و قرمز بود، یادم می آید که مقنعه های کلاهداری به سر می کردیم که بلندی آن تا زانوهایمان می رسید و سرمه ای رنگ و سنگین بود، آنقدر سنگین که وقتی ظهر مقنعه ها را از سر برمی داشتیم تمام موهایمان از فرط عرق به سرهایمان چسبیده بود.»

نکته: معلمان باید در روز شکوفه ها علاوه بر کاهش اضطراب بچه ها با نگاه و لبخند خود به آنان بفهمانند که کنند به فضای آموزش رسمی وارد شده اند

«شیفته جامدادی هایی بودم که با چند دکمه رنگی باز می شد و جای پاک کن و مدادتراش داشت، می گفتند کره ای است و آن زمان آنقدر گران بود که پدرم نمی توانست برایم بخرد و من همیشه با حسرت به این جامدادی ها نگاه می کردم. روز اول مدرسه برای تعطیل شدن ثانیه شماری می کردم، دوستانم در همان مدرسه ولی کلاس سوم و چهارم بودند. وقتی تعطیل شدیم، به سمت کوچه مان دویدیم و کیف هایمان را دروازه گل کوچیک کردیم و شروع کردیم با توپ پلاستیکی به بازی فوتبال، آنقدر بازی کردیم که خیس عرق شدیم، یک دفعه یادم افتاد که مادرم گفت: «زود به خانه بیایم، به سمت خانه دویدم و در میانه راه مادرم را دیدم که سراسیمه دنبالم می گردد، وقتی مرا دید که سر تا پایم خاکی و خیس از عرق است، فریاد زد : ذلیل شده کجا بودی، مردم از نگرانی! من از ترس کتک خوردن به داخل خانه پریدم و در را بستم، وقتی مادرم آرام شد، از من پرسید که امروز چه یاد گرفتم؟، مثل برق از جا پریدم و گفتم: «کیفم!» کیف مدرسه ام ساعت ها دروازه گل کوچیک شده بود، دویدم به سمت کوچه ولی هر جا را گشتم نه از کیف تازه ام و نه از تمام نوشت افزارم، خبری نبود!»

«اولین بار بود این همه بچه مثل خودم می دیدم، همه روپوش های رنگی مثل من پوشیده بودند، وقتی خانم ناظم از ما خواست به صف شویم، هیچ کدام از ما معنی «صف» را نمی دانستیم. خانم ناظم خنده اش گرفته بود و برای ما توضیح داد که چطور پشت سر هم بایستیم و از جلو نظام بگیریم. از آن روزها ۱۵ سال می گذرد و معلم ما زنی ۵۰ و چند ساله و بسیار باتجربه بود. روش آموزش خاص خودش را داشت. به همین خاطر بارها از طرف آموزش و پرورش منطقه از او قدردانی شده بود، بعدها فهمیدم که او فردی سرشناس بوده و طرح های جدید آموزشی را بخصوص برای نوآموزان تدوین و اجرا کرده است، حالا او بازنشسته شده و امیدوارم هر جا هست، سلامت باشد.»

جشن شکوفه ها امروز برگزار می شود و حدود یک میلیون نوآموز راهی مدرسه می شوند، افرادی که اولین تصورشان از درس و مدرسه امروز شکل می گیرد و آنچه امروز می بینند و می شنوند تا سال ها در ذهنشان می ماند، به همین دلیل کارشناسان آموزشی توصیه می کنند که روزی به عنوان شکوفه ها در مدارس جدی گرفته شود و به پایه های نگرش کودکان نسبت به معلم و مدرسه با دقت خاصی توجه شود. سمیه پیرنیا، کارشناس آموزش و پرورش ابتدایی در این باره بر عملکرد همزمان والدین و اولیای مدرسه تاکید می کند و هماهنگی بین آنان را در شکل دهی انگاره های مثبت کودکان نسبت به مدرسه مفید می داند، او توضیح می دهد: «پدرها و مادرها اگر امروز عصبی و بی حوصله اند ، اگر امروز گرفتارند یا با مشکلات خاص شغلی و روانی روبه رو هستند، برای چند ساعت تمام آنها کنار بگذارند. چون هر واکنشی از سوی آنان می تواند تصویر ذهنی کودک را نسبت به اولین روز مدرسه خدشه دار کند.»

او اضافه می کند: «معلمان ما ـ البته بسیاری از آنان صاحب علم و تجربه هستند ـ لازم است در این روز آموزش های خاصی ببینند و از بی توجهی یا حتی توجه کاذب و بیش از حد به کودکان خودداری کنند.

انجام این کار دوگانه اندکی دشوار است، اما ضروری است آنان در عین حال که با لبخند و نگاه خود، کودکان را جذب و جلب کنند و اضطراب آنان را کاهش می دهند، به آنان تفهیم کنند که به فضای آموزش رسمی وارد شده اند و با ارزش گذاشتن به نقش آنان در مدرسه، از اهمیت مدرسه برایشان بگویند.»

به هر حال روز اول مدرسه، خاطره ساز است، خیلی ها امروز اشک می ریزند. خیلی ها امروز زمین می خورند، ولی یاد می گیرند خودشان بلند شوند و دست به زانوی خود بگذارند، یاد می گیرند بند کفش ها را خودشان ببندند، یاد می گیرند بدون توجه والدین به همسالان خود نزدیک شوند، پاسخ لبخند یا اخم متقابل را بدهند و خلاصه اساس تعامل اجتماعی و روابط گروهی خیلی از نوآموزان از امروز شکل می گیرد.

کتایون مصری

موضوعات مرتبط: مقالات مدارس

 

نکات بسیار مهمی در انتخاب مانتو مدارس

به گفته مدیرکل دفتر امور زنان آموزش و پرورش، «مدیران مدارس اجازه دارند والدین را به خرید روپوش برای دانش آموزان از مراکز خاصی ملزم کنند.» مهری سویزی ضمن بیان این مطلب گفت: «مدیران از توصیه والدین به پوشیدن مانتوهای نو با پارچه‌های مناسب قیمت به دانش آموزان یا خرید مانتو از مکان‌های خاص منع نشده‌اند .» وی با بیان این مطلب که در راستای نامگذاری امسال به سال اصلاح الگوی مصرف، فرم پوشش مدارس دخترانه برای سال تحصیلی جدید تغییر  نمی‌کند، گفت: «مدارس شاهد، ایثارگران و برخی مدارس غیردولتی می‌توانند دانش آموزان را طبق آیین نامه خود به پوشش چادر ملزم کنند.» ...

یکی از لباس‌های ضروری دختران ایرانی در آغاز فصل مدرسه ایرانی مانتو است. نکات بسیار مهمی در انتخاب مانتو وجود دارد که بستگی به اندازه قد و ترکیب اندامی دانش‌آموزان دارد. از این اصول می‌توانید برای خرید مانتو برای دخترتان استفاده کنید و یا مانتو مناسب خود را بدوزید.

برای دختران قد‌بلند

لباسی که از بالا تا پایین تکرنگ باشد به دلیل اینکه خطی یکدست ایجاد می‌کند، فرد را بلندتر نشان خواهد داد. انتخاب رنگی متفاوت برای مانتو و شلوار، باعث می‌شود که قد به چند قسمت مختلف تقسیم و تفکیک بشود و در نتیجه کوتاه‌تر و متناسب‌تر دیده شوید. پس به خاطر داشته باشید هرگز مانتو و شلوار یک رنگ نپوشید و سعی کنید مانتو و شلوار و حتی کفش‌تان در چند رنگ متفاوت اما در یک هارمونی انتخاب شود.

برای دختران کوتاه‌قد

• مانتوهای ساده‌ای که قالب تن هستند، انتخاب کنید. از پوشیدن مانتوهایی با دامن‌های خیلی گشاد و کلوش خودداری کنید.

• مانتو، بارانی یا پالتویی انتخاب کنید که سایز کوچک و اندازه باشد. اگر در انتخاب سایز خود دقت نکنید، مجبورید شانه‌های بزرگ و آستین‌های بلند مانتو را به خیاط بسپرید تا آن را اصلاح کند.

•مانتوهای خیلی بلند موجب می‌شود که کوتاه‌تر دیده شوید. یک مدل کوتاه تا روی زانو برای او بسیار مناسب است.

•مانتویی که راه‌های عمودی باریکی دارد، باعث ایجاد خطوط عمودی بیشتری روی لباس می‌شود و در نتیجه شما را بلندتر نشان می‌دهد. همچنین این مانتوها رسمی و کلاسیک است. دقت کنید که دامن مانتوی شما تا روی زانو باشد که به بلندتر دیده شدن شما کمک ‌کند.

برای دختران درشت‌جثه

• سایز را فراموش کنید و به دوخت مانتو توجه کنید. هیچ کس نمی‌داند شما دقیقا چه سایز مانتویی باید بپوشید بنابراین تلاش کنید تا خود را در لباسی خیلی تنگ و در لباسی که کاملا متناسب اندام شما نیست، در فشار قرار ندهید. درعوض مانتو‌هایی را انتخاب کنید که اندازه شما دوخته شده باشد و دوخت‌اش مناسب اندام شما باشد. مانتو‌های کشی و استرچ و کمرهای کشی معمولا برای زنان درشت اندام مناسب نیست.

• سعی کنید خطوط افقی در مانتو‌یتان نباشد. راه راه پارچه‌ها، نوارها و خطوط افقی فرد را چاق‌تر و عریض‌تر نشان می‌دهد. مانتو‌هایی را انتخاب کنید که خطوط و راه‌های عمودی دارند یا اصلا راه و خطی ندارند.

• از پوشیدن مانتوهایی که جیب‌های بغل از رو دارد، خودداری کنید.

رنگ دخترانه، رنگ پسرانه

در حال حاضر در برخی مدارس ایران لباس‌های هم‌رنگ و متحدالشکل جزو قوانین آن مدرسه محسوب می‌شود اما اینکه آیا باید رنگ لباس در مدارس دخترانه و پسرانه متفاوت باشد و اینکه آیا رنگ مخصوص دختران و رنگ مخصوص پسران وجود دارد یا نه، طبق تحقیقات انجام شده بین دو جنس پسر و دختر تفاوت‌های زیست‌شناختی، فرهنگی، اجتماعی، روانی وجود دارد اما در رابطه با انحصار رنگ به یک جنس هنوز تحقیقات ثابت شده‌ای وجود ندارد. به نظر نمی‌رسد این انحصار رنگ به یک جنس (دختر یا پسر) ژنی باشد بلکه با تغییرات فرهنگی طی زمان این قضیه رخ داده است. به‌عنوان مثال اینکه رنگ‌ آبی مختص پسران و رنگ صورتی مختص دختران است بیشتر ریشه فرهنگی دارد تا جنسیتی و ژنی اما در مدارس رنگ روپوش را چه کسی انتخاب می‌کند؟ یک مشاور؟ روان‌شناس یا مسوولان مدرسه؟

در ایران به‌‌طور ‌معمول رنگ لباس به سلیقه مدیر مدرسه انتخاب می‌شود. اگر سلیقه خوبی داشته باشد می‌تواند رنگ درستی انتخاب کند ولی متاسفانه در ایران، انتخاب رنگ بر اساس تحقیقات انجام نمی‌شود.

در مدرسه، رنگ لباس را کودک انتخاب نمی‌کند بلکه مسوولان مدرسه در این انتخاب نقش دارند. حال اگر کودکی به رنگ پیشنهادی مدرسه علاقه نداشته باشد تا جایی که خانواده را با مشکل رو به رو سازد، چه باید کرد؟ در این موارد بچه‌ها باید روان‌شناسی شوند. شاید اعتراض به رنگ لباس، در واقع اعتراض به والدین و یا مسایلی دیگر باشد که به این صورت بروز کرده است. دراین مواقع باید سنجیده و معنی‌دار رفتار کرد. باید با برخورد صحیح از درون بچه مطلع شویم. این مشکل به‌طور فردی قابل حل است. می‌توان با روش‌های رفتاری و کمک از روان‌شناسان و روان‌پزشکان فکر کودک را به سمت آن رنگی که می‌خواهیم، جهت‌دهی کنیم.

راه‌های انتخاب رنگ روپوش

رنگ‌های گرم مانند شکلاتی، گلبهی، زرد، قهوه‌ای، نارنجی هرقدر پررنگ‌تر شوند، عواطف و هیجانات شدیدتری را نشان می‌دهند و رنگ‌های سرد مانند سفید، سبز، آبی، طبیعت، احساس شادابی و رهاشدگی را القا می‌کنند و رنگ‌های سفید و خاکستری در عین حال که در گروه رنگ‌های سرد طبقه‌بندی می‌شوند، می‌توانند رنگ خنثی هم باشند. رنگ لباس و محیط باید متناسب با نوع هدفی باشد که دنبال می‌کنیم. بنابراین از آنجا که مدرسه محل فعالیت است، باید گستره رنگ‌های سبز، آبی و سرمه‌ای برای روپوش مدرسه انتخاب شود تا احساس شادابی را به همراه داشته باشد. از دیدگاه روان‌شناسی از آنجا که رنگ نارنجی و صورتی فعالیت را به ذهن منعکس نمی‌کنند، برای لباس مدرسه در نظر گرفته نمی‌شوند اما آبی کم‌رنگ، سبز چمنی، سبز لجنی، لاجوردی و سرمه‌ای پیشنهاد می‌شوند و رنگ‌های طوسی و خاکستری به دلیل خنثی بودن و عدم ایجاد احساس خاص توصیه نمی‌شوند.

موضوعات مرتبط: مقالات مدارس 
 

 

 

مدیر کل ارزیابی‌ عملکرد آموزش و پرورش

مدیر کل ارزیابی‌ عملکرد و پاسخگویی به شکایات سازمان آموزش و پرورش شهر تهران گفت: آموزش و پرورش هیچگونه برنامه‌ای برای تعویض روپوش مدارس دخترانه ندارد و دانش آموزان می‌توانند از روپوش سال  گذشته خود استفاده کنند.

جواد مرتضی‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا افزود: مدیران مدارس نباید در مورد رنگ و مدل روپوش دانش آموزان دختر سخت گیری کنند.

وی همچنین تاکید کرد: تهیه روپوش از سوی مدرسه و یا معرفی به فروشگاه‌های خاص برای تهیه روپوش غیرقانونی است و با مدارسی که مرتکب این تخلف شوند برخورد خواهد شد.

مدیران مدارس حق دریافت هیچگونه شهریه‌ای در قبال کارنامه یا ثبت‌نام دانش‌آموزان ندارند

مرتضی‌زاده در بخش دیگری از سخنانش با تاکید مجدد بر اینکه مدیران مدارس حق دریافت هیچگونه شهریه‌ای در قبال کارنامه یا ثبت‌نام دانش‌آموزان ندارند، افزود: بر اساس بخشنامه وزارت آموزش و پرورش و دستورالعمل‌های سازمان آموزش و پرورش شهر تهران، مدارس تا پایان مهر ماه حق دریافت هیچگونه شهریه‌ای در قبال ثبت‌نام از دانش‌آموزان را ندارند.

به گفته وی، بر اساس بخشنامه، اولیا تنها درقبال دریافت کتب دروس ابتدایی، بیمه حوادث دانش‌آموزان و طرح سنجش نوآموزان و شناسنامه سلامت مبالغ مشخصی را پرداخت می‌کنند و خارج از این موارد نباید هیچ‌گونه مبلغی را جهت کلاس‌های فوق برنامه یا ثبت نام دانش‌آموزان پرداخت کنند.

مدیر کل ارزیابی‌ عملکرد و پاسخگویی به شکایات سازمان آموزش و پرورش شهر تهران در پایان گفت‌وگوی خود با ایسنا خاطرنشان کرد: چنانچه والدین درخصوص دریافت شهریه در قبال کارنامه و ثبت نام دانش آموزان و همچنین روپوش مدارس مواردی را مشاهده کردند آن را به مناطق گزارش دهند تا در اولین فرصت رسیدگی شود. 

  

 

روپوش مدارس چالش روزهای پایانی شهریور

 

روپوش مدارس چالش روزهای پایانی شهریور

 

سیدمحمود معلمی| با نزدیک شدن آغاز سال تحصیلی بار دیگر خانواده ها برای تهیه روپوش راهی بازار شده و براساس معرفی نامه واحدهای آموزشی تن پوش دانش آموزان را تهیه می کنند.

بازار غیررسمی حکایت از گردش کم معاملات روپوش مدرسه در سراسر کشور دارد و از این رو ساماندهی این بازار در آستانه سال تحصیلی ۹۴-۹۳ ضرورت دارد.نوسانات قیمت روپوش در سراسر کشور نشان می دهد که آموزش و پرورش برنامه مدون و کارشناسی برای تامین و توزیع روپوش دانش آموزان نداشته و می بایست در فرصت باقیمانده نسبت به ساماندهی بازار روپوش اقدام کند.مدیران مدارس سراسر کشور تهیه روپوش را چالش خانواده ها در روزهای پایانی شهریورماه دانسته و خواهان نظارت آموزش و پرورش بر تامین روپوش شده اند.

اگرچه رئیس اتحادیه خیاطان تهران معتقد است که سقف قیمت روپوش مدارس دخترانه در تهران ۴۰ هزار تومان است و ۱۰۰ درصد این کالا تولید داخلی است اما با نگاهی به کالای توزیع شده از سوی اتحادیه های توزیعی پوشاک درمی یابیم که بخشی از روپوش مدارس با پارچه وارداتی دوخته شده است و قیمت های آن نیز براساس مدل روپوش، رنگ، اندازه و مقطع تحصیلی (ابتدایی یا دبیرستان) و تزئینات روپوش تعیین می شود.

در هر حال به نظر می رسد باید برای ساماندهی ونظام مند شدن بازار روپوش که هر ساله در آستانه بازگشایی مدارس دچار نوسان می شود فکری اساسی کرد .

نگاهی به قیمت روپوش در کلانشهرهای مختلف نشان دهنده تفاوت کمی قیمت و رقابت زیاد تولیدیها است که قیمتها را پایین و تنوع را زیاد کرده است.

 

 

 

اقدام مدیران مدارس برای تهیه روپوش دانش‌آموزان

 

اقدام  مدیران مدارس برای تهیه روپوش دانش‌آموزان

 

 برخی مدیران مدارس به صورت خودسرانه با واحدهای خیاطی بدون پروانه کسب، قرارداد می‌بندند که به نظر می‌رسد چیزی جز منافع شخصی پشت آن نیست.

عصر خبر :رئیس اتحادیه خیاطان گفت: مدیران مدارس باید با تولیدی های دارای پروانه کسب برای دوخت روپوش دانش‌آموزان خود اقدام کنند چون هماهنگی های لازم با  انها شده است ,اما برخی مدیران مدارس به صورت خودسرانه با خیاطان بدون پروانه قرارداد می‌بندند.
 
حبیب طهماسبی‌نیک در گفت‌وگو با خبرنگار فارس اظهار داشت: در فصل تهیه و دوخت روپوش مدارس قیمت مصوب روپوش درجه یک برای دبیرستان 50 هزار تومان و درجه دو 40 هزار تومان به صنف‌های خیاطی پروانه‌دار ابلاغ شده است که این رقم برای سنین دبستان 5 درصد کمتر است.

به گزارش فارس، این در حالی است که خیاطان زیر پوشش اتحادیه موظف به رعایت قوانین از جمله قیمت مصوب هستند و در صورت تخلف، مراتب را به اماکن گزارش کرده که از اخطار کتبی تا ضبط پروانه یا پلمب واحد صنفی مواجه خواهند شد.

سخنان رئیس اتحادیه خیاطان در حالی مطرح می شود که گزارش‌های میدانی خبرنگار فارس از والدین دانش آموزان حاکی از آن است که خانواده‌ها از قیمت های که اتحادیه خیاطان اعلام کرده اند راضی هستند و قیمت مصوب اتحادیه را برای تهیه روپوش فرم مدرسه مناسب میدانند .

 

 

فصل تهیه و دوخت روپوش مدارس

 

 گزارش شفا آنلاین،حبیب طهماسبی‌نیک اظهار داشت: در فصل تهیه و دوخت روپوش مدارس قیمت مصوب روپوش درجه یک برای اندازه دبیرستان 50 هزار تومان و درجه دو 40هزار تومان به صنف‌های خیاطی پروانه‌دار ابلاغ شده است که این رقم برای سنین دبستان 5 درصد کمتر است.

وی افزود: اما برخی مدیران مدارس به صورت خودسرانه با واحدهای خیاطی بدون پروانه کسب قرارداد می‌بندند که به نظر می رسد چیزی جز منافع شخصی پشت آن نیست.

به گفته رئیس اتحادیه خیاطان هم‌اکنون 3 هزار خیاط پروانه‌دار عضو این اتحادیه هستند که در صورت خطا بازرسان اتحادیه مراتب را به اماکن گزارش کرده که از اخطار کتبی تا ضبط پروانه یا پلمب واحد صنفی مواجه خواهند شد.

وی فعالیت زیرزمینی خیاطان افغانی را یکی دیگر از مشکلات پیش‌روی صنف خیاطان عنوان کرد و گفت: این افراد هزینه‌ای بابت مالیات یا بیمه نپرداخته و قیمت تمام شده آنها پائین‌تر است، مضاف بر اینکه نظارتی بر کیفیت کار‌ آنها نیست و در نهایت موجب اختلال در کسب و کار خیاطان پروانه‌دار می‌شوند.



فارس

موضوعات مرتبط: مقالات مدارس 
 

چرا مدارس روپوش ها را تغییر میدهند

 

کاورن پرس – امروزه آنچه که همزمان با بازگشایی مدارسه به یک دردسر عظیمی برای خانواده ها تبدیل شده است، تغییر چند سال یکبار روپوش دانش آموزان است که این اقدام با ناراحتی والدین همراه است.

---

به گزارش خبرنگار کارون پرس؛مدارس هر سال و یا هرچند سال یک بار نوع و مدل روپوش دانش آموزان را تغییر داده و والدین نیز مجبور هستند نسبت به تهیه روپوش مورد نظر اقدام کنند.

اما موضوعی که اینجا جای بحث دارد اقدامات اخیر مدیران مدارس در خصوص تغییر مدل روپوش دانش آموزان در دوره اول و دوره دوم دبستان و برخی از مدارس نیز به تفکیک نوبت صبح و عصر اقدام به تغییر روپوش دانش اموزان می کنند که این امر با موجی از نارضایتی از سوی خانواده ها مواجه شده است.

یکی از والدین در این باره به خبرنگار ما می گوید:فلسفه روپوش برای ما هنوز نا مشخص است و تصمیم گیرندگان این اقدام آیا به سطح وضعیت مالی و معیشتی والدین توجهی دارند که هر سال با ارتقا دانش آموزان از دوره اول به دوره دوم  روپوش آنها را تغییر می دهند.

وی ادامه داد:فرزند من کلاس ششم ابتدایی است و از کلاس اول تاکنون در یک مدرسه مشغول به تحصیل و یک مدل لباس داشته است. حالا که به دوره اول متوسطه رفته ما را ملزم به تهیه یک نوع روپوش جدید می کند و ما که درسایر هزینه های خود مانده ایم چگونه بتوانیم پول بی زبان خود را برای خواسته های نا متعارف و نا معقول مدارس هزینه کنیم.

خانم افشار با اشاره به اطلاع رسانی ضعیف مدارس در امر تهیه روپوش، افزود:بنده با اینکه دو هفته از شروع مدارس گذشته اما هنوز موفق نشدم که برای فرزندم روپوش تهیه کنم.

وی ادامه داد:آموزش و پرورش  می داند که نوع و مدل روپوش باعث ارتقا کیفیت مدارس و روحییه دانش اموزان می باشد اما نمی توانند که یک سیستم پیامکی راه اندازی کنند و خانواده ها را دو هفته جلوتر از بازگشایی مدارس از تغییرات اعمال شده در خصوص روپوش و یا هرچیز دیگری مطلع کنند.

وی گفت:ما از مسئولان آموزش و پرورش تقاضا داریم که نسبت به این موضوع پیگیری های لازم را داشته باشند و این را بدانند که اگر یک مدرسه در سال های متمادی از یک نوع روپوش استفاده کند هیچ اتفاقی رخ نمی دهد و هزینه های خانواده ها نیز کاهش می یابد.

 

 

طراح لباس درباره کمرنگ شدن طراحی پوشاک مدارس

 

سهیلا برزگر کارشناس اقتصاد تولید و طراح لباس درباره کمرنگ شدن طراحی پوشاک برای کودکان در جامعه به خبرنگار مدو لباس هنر آنلاین گفت:حوزه پوشاک کودک بسیار کمرنگ شده است اما واقعیت این است که استادان و فعالان این رشته هیچ اجباری بر طراحی لباس کودک و فعالیت در این حوزه ندارند.

وی با تاکید بر استقبال دانشجویان رشته طراحی لباس نسبت به طراحی لباس کودک، اظهار کرد: نبود فضا یا ارگان مشخصی برای ارائه طرح از جمله مشکلات این بخش است. در واقع اگر فراخوانی برای طراحی لباس کودک داده شود حتما با استقبال دانشجویان و طراحان همراه می‌شود ولی این روزها بیشتر فراخوان‌ها و حمایت‌های دولتی مربوط به عرصه پوشاک بزرگسال و زنانه است.

برزگر ادامه داد: منابعی که برای طراحی لباس کودک مورد استفاده طراحان قرار می‌گیرد خارجی است به همین دلیل در بخش طراحی کودک برخلاف پوشاک زنانه خلاقیت کمتری را شاهد هستیم.

این کارشناس طراحی لباس بیان کرد: به این دلیل عدم استقبال طراحی لباس کودک از سوی مسئولین و تولیدکنندگان این بخش تنها به کپی‌برداری و طرح‌های خارجی محدود شده‌است درواقع چنانچه طراحی مشغول به کار در بخش کودک شود قطعا متضرر خواهد شد چرا که هیچ سفارش یا حمایتی از سوی سرمایه گذاران در این بخش وجود ندارد.

برزگر درباره اهمیت جذابیت طراحی بر روی لباس کودکان گفت:برنامه‌سازی برای کودکان بخش نخست و اصلی کار است چرا که اگر انیمیشن و کارتون ها جذاب باشند قطعا می توانند کودک را به سمت خود جذب کنند اما مشکل اینجاست که کارتون و انیمیشن های داخلی ما در حال حاضر جذابیت لازم را برای جذب مخاطب ندارند.

وی تصریح کرد: مساله اینجاست که برای برنامه‌سازی در بخش کودک و ایجاد شخصیت‌ها و کاراکترهای جذاب نیازمند مطالعات گسترده و حضور متخصصین هستیم. در واقع باید شخصیت های تخیلی و جذاب استفاده کرد چرا که باور پذیری شخصیت ها و قهرمان های داستانی طرحی‌ است که امروزه در کشور های دیگر انجام و قطعا پاسخ مناسب آن دریافت شده است. سوال اصلی اینجاست که چرا انیمیشن سازان ایرانی روی شخصیت حیوانات و اعمال تخیل در این حوزه فکر نمی کنند؟

این طراح در پاسخ  به اینکه چرا طراحان بیشتر به طراحی مدل های لباس زنانه می پردازد،گفت: آموزش‌ها در دانشگاه بیشتر بر روی مانکن‌های بزرگسال انجام می شود و امتحان ها نیز بر روی همان مانکن‌های زنانه گرفته می‌شود  درواقع بر روی مانکن بچه‌گانه هیچ آموزشی انجام نمی شود و اساتید تنها به الگوسازی و مباحث نظری اکتفا می کنند چرا که استادان و فعالان این رشته هیچ اجباری برای طراحی لباس کودک ندارند.

برزگر درباره ارزیابی لباس فرم مدارس در مقطع دبستان بیان کرد: معمولا مدارس از مدل های تکراری با رنگ های مختلف استفاده می‌کنند.این در حالی‌است که طرح های من در بخش لباس فرم مدارس در مناطق مختلف رتبه‌های اول تا سوم را کسب کرده اند اما مدیران از این طرح ها هیچ استقبالی نکردند و همچنان طرح های تکراری را ترجیح میدهند.

وی مدل فعلی لباس فرم مدارس را نامناسب دانست و افزود: لباس فرم مدارس ابتدایی برای بچه های مقطع دبستان مناسب نیست زیرا از پارچه فلامنت که وزن و مواد سنگین‌تری دارد و مرغوب نیست،استفاده می‌شود.اغلب روپوش و شلوار سایز خود دانش‌آموز نیست واین گشادی موجب سنگینی و خستگی دانش آموز می‌شود.

موضوعات مرتبط: مقالات مدارس
برچسب‌ها: روپوش مدارس